Alman Kadın Milli Futbol Takımı

Uzun yıllardır ilk kez bir futbol maçı seyrettim dün gece. Baştan sona olmasa da 70 dakika falan sonuna kadar keyifle izledim.

Avrupa Kadınlar Futbol Şampiyonası başlamış. İsviçre’de. Almanya-Polonya maçına denk gelince sardı, bırakamadım.

Çocukluğumdan beri Alman milli futbol takımını tutarım. Neden bilmiyorum. Herkes nefret eder, belki Nazi geçmişinden dolayı. Umursamam. Hala futbolda onlarlayım.

Almanlar çok iyi oynuyor. Çalışıldığı çok belli. Bir yandan maçı seyrediyorum bir yandan düşünüyorum. Sistem var. Hem sahada hem saha dışında. Sıkı bir talim yaptıkları o kadar belli ki. Yılların süzgecinden geçtikleri. Polonya birkaç kere fırsat yakaladı ama Almanya’nın 20 tane fırsatı var. En azından 5 tane atabilirlerdi rahat, 2 0 kazandılar sadece. Maçın büyük kısmı Polonya yarı sahasında geçti zaten. Sistem. Eğitim. 

Formalara bile bakıyorsun. Estetik var Alman’da. Kısalığı uzunluğu darlığı rengi deseni o kadar iyi ayarlanmış ki. Sistem. Estetik. Eğitim. Alman, formasını bile ince eleyip sık dokumuş. Erkek milli takımının formaları da meşhurdur zaten. Ben çocukken bile çok sevilirdi eşofmanları bile. Düşünün formaya bu özeni gösteren antremanlara taktiklere nasıl bir özen gösteriyordur.

Klara Bühl diye bir oyuncu var, ya sol kanadı koridor yaptı, fırtına gibi esti, durduramıyorlar, her yerden ortaları indirip durdu. Eskinin Haessler, Littbarski gibi Alman oyuncularını hatırlattı. Nasıl bulup çıkartıyorlar bu yetenekleri. Önemli olan orası işte. Alman kültürü bu. Seçiyor, yetiştiriyor, yerleştiriyor. Hem de bir devamlılık içinde. Karşılığını da alıyorlar. Her alanda.

Jule Brand vardı mesela hem ilk golü attı hem ikincinin pasını verdi. Şahane. Nasıl yakışıyorlar. Nasıl çalışıyorlar. Uyumlu bir insan grubunun estetiğini seyrediyorsun biraz da aslında.

Kaleci Berger’den sol bek Linder’a, Lea Schüller’den forvet di mi Giulia Gwinn’e seyretmek lazım. Alman kadın futbol takımı. Eğitim, emek ve estetik.

Maçtan sonra düşünürken merak ettim. Baktım kadın futbolunda durum nedir diye. Zaten çok başarılıymış Almanya. 13 kere düzenlenen Avrupa şampiyonasının 8’ini kazanmışlar. Müthiş bir başarı. Müthiş. İki tane de dünya kupaları var. Bakın 13te 8 sürekliliğe bakar mısınız. Alman kültürü.

Alman dedin mi hemen Nazi onlar diyen yığınların yaşadığı bir ülke.

Türkiye.

Fransız desen monşer, Rus desen komünist, Amerikan desen emperyalist, Alman desen Nazi. Kimseyi beğenmez. Sen kimsin be!

Kafalardaki kategoriler.

Kafasız düşmanlıklar. 

Baktım bunların ülkesinin kadın futbol takımı ne halde diye.

1995'te kurulmuş.

Ne Avrupa şampiyonasına, ne yaz olimpiyatlarına, ne dünya kupasına bir kez bile gidememiş. Ya katılmamış ya ön elemelerde başarısız olmuş. Bunca yıldır kupayı falan bırak, katılım hakkı kazanamayan bir takım. Türkiye. 1995-2025, 30 yılda bir kere turnuvaya katılım hakkı kazanamamış.

Tam bir sıfır çekme hali.

Hem de 30 senedir.

Sıfıra sıfır elde var sıfır.

Bu kadar futbol federasyonu geldi, niye hesabı sorulmadı.

Sabahtan akşama kadar Avrupa’da esamesi okunmayan takımlarımızı konuşacağınıza bunu da konuşsaydınız ya.

Yerli ve milli değil miydiniz?

Milli takımın kadını erkeği olur mu?

Kim kimi transfer etti uyduracağınıza bu konu niye tartışılmıyor?

Bunca yıl geçmiş, kupayı bırak katılımımız olmamış. Utanç verici bir durum ya.

Ondan sonra Almanlar Nazi. Müslümanlar gazi.

Bazen bir hata yaparsın ya da başına bir bela gelir, iki paralık insanlar seni ondan ibaret sayar. İşlerine gelir. Almanya’ya karşı tavrın böyle bir niteliği olduğunu düşünüyorum artık. Dünyada da böyle bir eğilim var. Her şeyimize yansımış örtünme kültürümüzün bir örneği daha.

Yeryüzüne hiçbir katkısı olmayan zavallılar Alman lafı geçince sırıta sırıta Nazi, Hitler kelimeleriyle saldırıyor. Ondan sonra Alman arabası alabilmek için yapmadıkları namussuzluk kalmıyor. Gelenek dedikleri bu.  

Bir futbol maçı seyredeyim dedim bak yine nerelere geldik. Geleceğiz çünkü artık yobazlıktan geçilmeyen bir barbarizm nefes aldırmıyor.

Yine de

Ne İslamcı faşistlerin hainlikleri. Ne aklı bir karış havada bir "kara kalabalığı".  

Canım maç seyretmek istiyor bu aralar. 

Belki 15 belki 20 sene sonra futbol maçı seyredeceğim. Spor ve estetik. Sistem ve insan. Kadın ve yaşam. 

Bir dahaki maçımız 8 temmuzda Danimarka’yla, İsveç'e 1-0 yenilmişti, alırsak gruptan çıkış garanti. Son maç en zoru, İsveç olacak.

TR’de voleybolcu kızlarımızdan sonra seyretmeye değer bir şey göremedim. 

Bu aralar Alman kadın futbol takımını seyretmeye karar verdim.

“Dschland, Dschland” 

“So sehen Sieger aus, shalalalala…“

Bu içerik Kuzey Kalesi tarafından hazırlanmıştır.