Belgesel serisinin ismi The Animals Guide to Britain. BBC’nin 2011 yılında yayınladığı dört bölümlük bu serinin dördüncü bölümünün, yani kıyı hayvanlarının notlarını aktaracağım. Serinin diğer bölümler, şu şekilde:
Freshwater Animals
Grassland Animals
Woodland Animals
Coastal Animals
Önce genel olarak içerikten bahsedeyim. Farklı yaşam alanlarındaki hayvanlara değiniliyor. Sunucu, favorim Chris Packham. Hedef kitle daha çok çocuklar ve gençler gibi geldi çünkü ayrıntılı bilgiden ziyade birkaç özellik sıralanıp hemen diğer hayvana geçilen hafif bir içeriği var. Zooloji meraklıları için basit kalabilir. Benim favorim shore crab kısmı oldu.
NOTLAR
GREY SEALS
Britanya'nın sahil şeridi 18.500 mil. Tek tek İtalya, İspanya ve
Fransa’dan daha fazla.
Britanya’yı temsil edecek olan bir hayvan düşünülse ilk akla gelmesi
gereken grey seal. Dünya popülasyonunun yarısı Britanya’da.
Parlamentonun korunması için kanun çıkardığı ilk yaban hayvanı. Eskiden
kıskanç üvey annelerin çocukları seal’a dönüştürdüğü anlatılırmış. Scotsman
kilt’deki tüylü kısım bunların kürkünden yapılırmış. Folklorda da yeri var
yani. Okyanus hayvanı, istediği yere gidebilir aslında ama Britanya sahil
şeridinden memnun. Denizde kendilerine daha fazla yaklaştırıyor çünkü esas
kendini güvenli hissettiği yer deniz. Karaya tam adapte olamamış. 6cm blubber (deri
altı yağ dokusu-insulasyon) var. Sürekli paltoyla gezen bir insan gibi olduğu
için ve bu paltoyu çıkartma ihtimali olmadığından sıcak denizlerde yaşayamıyor. 2-12
derece olan suda yaşayabilir sadece. Overheating riski var. Bristish coast 11
derece. Uzun whiskers (bıyık kılları) ile görüş sıfır bile olsa balığı
algılayabiliyor.
MANX SHEARWATER (Puffinus puffinus)
%90’ı Britanya’da yuva yapar. En Britanya’ya özgü deniz kuşu. Gece korkunç sesler çıkarır. Hatta Vikingler korkarmış, bunların olduğu adalara çıkmazmış. Sonraları, yakılabilen bir yağa sahip oldukları anlaşılmış. Kuşlardan çıkarılıp lambalara doldurulmuş bu sıvı yağ. Gübre olarak, lobster bait olarak kullanılmış. Çok ürkektirler. Işığı sevmezler. Yuvalayacağı yer konusunda çok seçici
Bunlar da seal gibi deniz yaşamına daha adapte. Karada çok sarsak (clumsy) yürüyor. Martılar da kapabilir. Sadece gece karaya çıkarlar. Burrow’ları var. Gündüzleri ne yaptıkları bilinmiyor.
15 gramlık bir GPRS’i sırtına takıyorlar. 5 dakikada bir sinyal veriyor. Its not transmitting remotely so u have to get it back from the bird. Yuvaları işaretleniyor numbered slab ile. Adults leave land before dawn. Yumurtaları büyüktür. %25’i body weight’in. 55 gün incubation by both female and male. 75 gün kadar burrow nest’te kalır. Nerede balık olduğunu bilir ve yavrusunu beslemek için buralara gider. 4 günde 700km yapar bazen. Coastal animals depend on the combination of land and sea.
SEA GULLS
Britanya’da 24 tür var. Martıların özel adaptasyonları, yani
uzmanlıkları yok. Specialist’ten ziyade generalist bir hayvan. Her yetenekten
biraz var (Jack-of-all-trades). Sahilden
uzakta çöplüklerde toplanıyorlar. bunda artık atıkların daha kaliteli ve
yenebilir olmasının payı var. 1956’da parlamentoda clean air act imzalanmış.
Martılar için harika bir karar olmuş Çünkü bu karara göre artık çöp
artıklarının yakılması yasaklanmış. Martı
türlerinin yuva tercihleri türden türe değişebilir. İnsana benzeyen fırsatçı
bir geçim tarzı var.
Sahil yengeci
Birkaç ayda bir deri döküyorlar Bu deri dökümüne sırtlarındaki kabuk da dahil. Dolayısıyla en zayıf oldukları dönem. Sahile çıkarak balıklar ve diğer düşmanlarından saklanırlar. Bu şarttır çünkü bu dönem güçlü bir koku yayarlar (feromon). Kokunun yaşamlarında önemli bir yeri var ama burunları yok. Ayaklarıyla koku alırlar.
Exoskeletonları dişilerin çiftleşmesini çok zorlaştırır. Bu yüzden erkekler dişilerin kabuk dökme dönemini bekler. Bu dönemin geldiğini saldıkları kokudan anlayınca önce bacaklarıyla altına alır. Kabuğu atana kadar bekler. Sonra dişi döner ve çiftleşme gerçekleşir. Erkek çiftleşme için dişiyle iyice denizden uzağa, kaya altı gibi saklı yerlere gider.
(Tursiops truncatus)
Britanya’da iki yerde görülürler: Cardigan Bay ve Moray Firth
Deniz ile nehrin kesişme noktasında somon avlamak için bu bölgelere
giderler.
Galler’deki Cardigan Bay’e10 somon nehri, İskoçya’daki Moray Firth’e ise 30’dan fazla somon nehri akar.
Burada önemli olan nokta, somonların akıntının tersine, nehir boyunca yüzerek
yumurtlama yolculuklarının her nehir için farklı olmasıdır. Bu sayede yılın her
dönemi bu iki bölgede somon olur. Yunuslarda duyma yetisi önemlidir. İnsan
yapımı petrol sondajları ya da deniz taşıtları rahatsız eder. Ayrıca sonar yeteneği de vardır. Ekolokasyon yoluyla etraflarındaki topografi
ve hareketleri algılayabilirler. Normalde somonu açık denizde yakalamak zor. Moray Firth gibi
yerlerde topografyanın yardımıyla yakalamaları kolaylaşıyor.